به سوی تو در حرکتم؛ و تو از لطفت تنهایم نگذاشتی؛
بسمه تعالی
چرا از انتشار این نامه غافلگیر شدیم؟
وقتی در تاریخ اول بهمن ماه 1393، کاربران فضای مجازی و هموطنان مان با خبر انتشار این نامه مواجه شدند، در همان لحظات اولیه، چند برداشت و احساس متفاوت دریافت کردند.
در این یادداشت
تلاش داریم ضمن بررسی بازخوردهای آن،
به این موضوع بپردازیم که آیا استفاده مقام معظم رهبری از چنین راهبردی، جدید و بعبارتی ناگهانی بوده است؟ یا از قبل زمینه های استفاده از این ظرفیت را مهیا و اعلان نموده و با برنامه و بر اساس موازین و حکمتهای دینی و انقلابی، دست به چنین اقدامی زده اند؟
بررسی این موضوع از آن جهت دارای اهمیت است که می تواند رهیافتی باشد برای انتشار و انتقال هرچه مؤثر تر این پیام مهم، توسط جوانان غیرتمند ایرانی که خود را مخاطبان عام و سفیرانی برای ترویج حقیقت طلبی می دانند.
از این روی، ابتدا به بازخوانی این دریافتها می پردازیم و اینکه این
پرسشها و برداشتها و احساسات اولیه چه بود؟